شیخ صدوق این روایت را در کتابهای (معانی الأخبار وعیون الأخبار الرضا، و مجالس أمالی؛ ص 180 مجلس 34 ح 4 ) نقل کرده است. در موارد که (مسند) ذکر شده است یعنی – روایتی که تمام راویان آن در سلسله سند تا معصوم (عليه السلام) مذکور گردیده باشند – در یک مورد(فیعلمونها) و در بقیه موارد "فیعلمونها الناس" می باشد و آنجا که (مُرسل) ذکر شده  است- یعنی روایتی که تمامی یا برخی راویان آن در سلسله سند افتاده باشد – فقط  صد روایت است و جمله "فیعلمونها الناس من بعدی" را ندارد. ( ولایت فقیه امام، ص 60)

   درباره این روایت در فرض است: اوّل اینکه فرض می کنیم روایت(واحده) است و جمله (فیعلمونها) در حدیث زیاده شده است و یا اینکه در حدیث بوده و بعداً از قلم افتاده است. سقوط جمله به واقع نزدیکتر است زیرا اگر اضافه شده باشد نمی توان گفت از روی خطا و اشتباه بوده است چون روایت از چند طریق رسیده و روایان حدیث هم، دور از هم زندگی کرده اند. با این توضیح نمی توان گفت عمداً این جمله در حدیث اضافه شده است. بنابراین اگر روایت (واحده) باشد، معتقدیم که جمله (فیعلمونها الناس من بعدی) از طریقی که مرحوم صدوق نقل کرده اند ساقط شده و از قلم افتاده است و یا اینکه مرحوم صدوق جمله را ذکر نکرده است.

   دوّم اینکه: فرض می کنیم که یکی بدون جمله "فیعلمونها الناس من بعدی" و دیگری با این جمله وارد شده است. بنابراین دو حالت پیش می آید:

   اولاً: اگر این جمله در حدیث باشد قطعاً کسانی را که شغل آنها نقل حدیث است و از خود رأی و فتوایی ندارند ، شامل نمی شود. درست است که آنها هم به طریقی زحمت می کشند و تعلیم دین و نقل حدیث می کنند امّا شامل مصداق (خلفائی) که در حدیث شریف وجود دارد، نمی شوند.

   حدیث آنهایی را شامل می شود که علوم اسلام را گسترش می دهند و احکام اسلام را بیان می کنند و این نیازمند این است که آن کس فقیه و عادل باشد و تخصصش در تمام احکام الهی باشد و گرنه فقط حدیث را شنیده و نوشته است و از روی آن نقل حدیث می کند و تعلیم می دهد.

   ثانیاً: و در صورتی که قائل شویم این جمله "فیعلمونها الناس من بعدی" در حدیث نبوده است باید دید که منظور حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) چه می باشد و چه معنایی دارد. ولی باز هم در این صورت روایت، راویان حدیثی را که (فقیه) نباشند، شامل نمی شود؛ زیرا سنن الهی را که عبارت است از تمام احکامی که برای پیامبر وارد شده و سنت رسول الله نامیده گشته، باید کسی نشر کند که خود تمام احکام الهی را بداند، صحیح را از سقیم تشخیص دهد و اطلاق و تقیید و بحث های دیگری که در علم فقه است را بداند و فقیه باشد. بنابراین مسلماً منظور رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) از (اللهم ارحَم خلفائی...) کسانی هستند که به درجه اجتهاد رسیده و می توانند حدیث پیامبر(ص) را مطابق حکم واقعی اسلام تشخیص دهند و آن را بیان کنید و به مردم بیاموزند. پس جای تردید نیست که منظور از (خلفاء) فقهای اسلامند.

   و امّا در دلالت حدیث شریف بر (ولایت فقیه) جای شک و تردید نیست که منظور از خلیفه همان جانشینی در تمام شئون نبوت است که همان کارهایی که نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) و امامان معصوم (علیهم السلام) اعمّ از تبلیغ دین و ولایت داشتن بر جهانیان... را عهده دار بودند، فقیه جامع الشرایط هم عهده دار جانشینی در تمام شئون نبوت است.